Over lekenpredikers in de protestantse kerk
Alles verandert, ook de kerk. Eeuwenlang waren de ambten in een calvinistische kerk helder en duidelijk: de academisch opgeleide predikant – en dat was op weinige uitzonderingen na de gemeentepredikant – en de door de gemeenteleden gekozen ouderlingen en diakenen. In de laatste jaren verandert echter de structuur van de kerk, in België net zoals in vele andere Europese kerken.
In de VPKB kwamen er ‘pioniers’ bij: zij zijn geen predikanten, hoeven geen master in theologie te hebben en proberen nieuwe vormen van kerkelijke presentie en van christelijke gemeenschapsvorming te ontwikkelen. Desalniettemin zijn ze normaliter verbonden aan een door de Belgische staat erkende predikantsplaats en worden als predikanten betaald.
Afgezien van de pioniers werden in de laatste jaren ook ‘bovenplaatselijke functies’ gecreëerd, bv. voor vorming of communicatie. Deze nieuwe functies konden door predikanten of niet-predikanten ingevuld worden.
Als gevolg ontstond er een nieuwe bezinning rond ambten en functies in de kerk. Wat is het eigene van het ‘predikambt’? Waar, wanneer en onder welke voorwaarden mogen niet-predikanten in een eredienst voorgaan en de sacramenten bedienen? De vraag naar de lekenpredikers maakt deel uit van de grotere vraag naar veranderende kerkelijke structuren die eigentijds zijn en tegelijk in overeenstemming met de protestantse traditie.
Nieuwsgierig? Lees verder aan het prikkelende artikel van ds. Stefan Gradl? De leestijd is ongeveer 12 min.
Naar het bericht “informatie over de cursus voor lekenprediker”
